"Οταν το κράτος επιδοτεί την... τσόντα της Τζούλιας"

• Στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, που εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα ενδιαφέρον άρθρο για τον εκδοτικό κατεστημένο και την ανοχή πο  δείχνει, επι χρόνια, το ελληνικό κράτος.
• Τίτλος του άρθρου "Οταν το κράτος επιδοτεί την... τσόντα της Τζούλιας" ενώ οι πλαγιότιτλοι αναφέρουν:
  
• " Η σιωπή εκδοτών, δημοσιογράφων και οι ευθύνες των υπουργών".
• " Πώς η Επιτροπή Ανταγωνισμού άνοιξε τον δρόμο στη διακίνηση του πορνό".

Ολόκληρο το κύριο άρθρο, με την μορφή ΓΝΩΜΗΣ, έχει ώς εξής:

• Τα προϊόντα τύπου (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία) είχαν χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ 4,5% μέχρι τις 15 Μαρτίου και 5% στη συνέχεια, για να διευκολύνουν την πρόσβαση των πολιτών στη διακίνηση των ιδεών. Το δήθεν περιοδικό, όμως, που συνόδευε ή συνοδευόταν από το dvd της Τζούλιας Αλεξανδράτου σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την υπαγωγή του σε συντελεστή ΦΠΑ 5%. Οι εκδότες που άνοιξαν τις κερκόπορτες για να πουλήσουν ταινίες και τραγούδια αντί για δημοσιογραφία θα ανεχθούν την ταυτοποίηση του έργου των δημοσιογράφων με το έργο της Τζούλιας; Οι ενώσεις συντακτών (ΕΣΗΕΜΘ, ΕΣΗΕΑ) θα εξακολουθούν άραγε να σιωπούν; Οι αρμόδιοι υπουργοί θα δώσουν ξανά την άδεια σε κάποια από τα πρακτορεία διανομής προϊόντων τύπου να διανέμουν και τσόντες;

“Η σχετικοποίηση της ανταγωνιστικής ελευθερίας προς τα δικαιώματα των άλλων σημαίνει εξασφάλιση της αντίστοιχης ανταγωνιστικής ελευθερίας των άλλων, διατήρηση δηλαδή του ανταγωνισμού ελεύθερου από εμπόδια που διακινδυνεύουν την υπόστασή του. Οι πρόσθετες παροχές, αυτές καθ’ εαυτές, δεν αντίκεινται στα χρηστά ήθη. Τότε μόνον είναι αθέμιτες, όταν το προσελκυστικό αποτέλεσμά τους είναι τόσο δυνατό, ώστε να είναι και καθοριστικό για την απόφαση του πελάτη να αγοράσει το κύριο προϊόν για λόγους άσχετους προς αυτό”.
Αυτά είχαν στο μυαλό τους φαίνεται οι συμμετέχοντες και συναποφασίζοντες στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, όταν προ ετών έκριναν ότι τα dvd και τα cd που μοίραζαν οι εφημερίδες το 2004 δεν αποτελούσαν αθέμιτο ανταγωνισμό και ως εκ τούτου οι εκδότες καλώς προχωρούσαν στην “έργω διαφήμιση” και στις προσφορές, για να προσελκύσουν τους αναγνώστες που έβλεπαν ότι χάνουν. Κανένας όμως την εποχή εκείνη δεν φαντάστηκε την τραγωδία που θα ζούσαμε στις μέρες μας.
Μια χολιγουντιανή ταινία, ένας βιρτουόζος του ελληνικού τραγουδιού, εξοστράκισαν την αγωνία του πολίτη για πληροφόρηση, για αλήθεια, για άποψη. Το ζητούμενο αγαθό που παρήγαγε η δημοσιογραφία και το δικαίωμα του πολίτη να επιλέγει το φύλλο της ενημέρωσής του παραμερίστηκαν από το προσελκυστικό αποτέλεσμα της πρόσθετης παροχής του dvd.
Οι πολίτες κατέθεσαν στο βωμό της κατανάλωσης, στη μεθοδικότητα των στρατηγικών προσέλκυσης των εκδοτών με αθέμιτες πρακτικές την προστασία τους.
Η προσελκυστική δύναμη των ταινιών και των τραγουδοποιών, που δήθεν χαρίζουν οι εφημερίδες στους αναγνώστες, αποτέλεσε το απόλυτο κριτήριο αγοράς μιας εφημερίδας. Φιμώθηκαν εκδότες που αρνήθηκαν τέτοιου είδους προσφορές, είτε γιατί δεν τους επέτρεπε η οικονομική τους δύναμη είτε γιατί δεν θέλησαν δεοντολογικά να συμμετάσχουν στην πρακτική αυτή.
Δημοσιογράφοι βλέπουν ότι στερούνται της πραγματικής ελευθερίας έκφρασης, χάνουν βασικές αρχές του πλουραλισμού και της ποιότητας και η ελευθερία της έκφρασης του άρθρου 14 του Συντάγματος μπήκε στο περιθώριο.
Η εφημερίδα είναι μέσο διαμόρφωσης γνώμης. Βασίζεται στην αλήθεια και την αμεροληψία. Σήμερα όμως διαφαίνεται ο κίνδυνος της αλλοίωσης της ουσίας της ελευθερίας του τύπου. Αυτό βέβαια βολεύει πολλούς.
Είναι ανώδυνο για την εκάστοτε εξουσία να αντιμετωπίσει τους αγοραστές των dvd, αλλά εξαιρετικά επώδυνο να αντιμετωπίσει τη δημοσιογραφία της πληροφόρησης, της διαμόρφωσης γνώμης και της αποκάλυψης της αδιαφάνειας.
Εάν μέχρι τώρα μπορούσε κανείς να συγχωρήσει τη δωρεάν διάθεση των κινηματογραφικών ταινιών με τα προϊόντα της δημοσιογραφίας, εφημερίδες και περιοδικά,
Εάν μπορούσε να δικαιολογήσει ακόμη και την ακραία περίπτωση ότι ο αναγνώστης επιλέγει την τάδε ή τη δείνα εφημερίδα και περιοδικό για λόγους ενημέρωσής του και όχι δελεαζόμενος από τα τέσσερα dvd που του χαρίζει ο τίτλος,
Εάν οι δημοσιογράφοι άντεξαν και ανέχθηκαν τους αναγνώστες να αγοράζουν, κυριακάτικο πρωινό, τη σακούλα με την εφημερίδα και να τους βλέπουν να πετούν τον μόχθο και τον αγώνα τους στο καλάθι τού περιπτέρου απομακρυνόμενοι ευτυχείς με το “ρεγάλο” των dvd και των cd,
Σήμερα δεν θα βρεθεί κανείς να δικαιολογήσει ότι το προϊόν της δημοσιογραφίας δεν εκπορνεύτηκε.
Οι κύριοι της πολιτικής εξουσίας δεν πιστεύουμε ότι θα τολμήσουν να ταυτοποιήσουν την τσόντα με την εφημερίδα και το περιοδικό ύλης.
Δεν θα τολμήσουν να ταυτοποιήσουν την ερωτική συνεύρεση με τη δημοσιογραφία που έχει ανάγκη ο τόπος όσο ποτέ άλλοτε.
Τα κενά της αδυναμίας της Βουλής και των επιτροπών της, της δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης αδυναμίας της δικαιοσύνης να αποκαλύψει τη διαφθορά και να βοηθήσει την κοινωνία να απομονώσει τους ενόχους, καλύπτει μόνο ο χώρος της δημοσιογραφίας. Σε υπανάπτυκτες χώρες οι εφημερίδες επιδοτούνται, ώστε να αποκαλύπτεται η διαφθορά. Στην Ελλάδα που δεν είναι υποανάπτυκτη, που η αλήθεια δεν επιδοτείται, οφείλουμε στοιχειωδώς να προστατεύσουμε τη δημοσιογραφία και να σεβαστούμε το νομικό της πλαίσιο, όσο αναχρονιστικό και αν φαντάζει σήμερα.
Τα προϊόντα τύπου κρίθηκαν προϊόντα χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ για κοινωνικούς και μόνο λόγους. Το δήθεν περιοδικό, όμως, που συνόδευε ή συνοδευόταν από το dvd της Τζούλιας Αλεξανδράτου, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την υπαγωγή του σε χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ.
Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι η φυλλάδα που συνόδευε την τσόντα θα μπορούσε να ζητηθεί και να πωληθεί από δήθεν αναγνώστες στην τιμή των € 19,90. Να γίνει ανάρπαστο. Να εισπράξει από την αγορά των αναγνωστών, όπως ακούγεται, το ποσό των € 4.000.000 τουλάχιστον, να αποδώσει στα ταμεία του κράτους € 180.000 (4.000.000 x 4,5% ΦΠΑ) και όχι € 760.000 (4.000.000 x 19% ΦΠΑ στα dvd), να στερήσει το κρατικό έσοδο με το ποσό των € 580.000;
Άραγε ο κ. Παπακωνσταντίνου, που κάθιδρος και αξύριστος πολλές φορές δίνει τις μάχες του, θα κωφεύσει; Θα χαρίσει τέτοιου μεγέθους ποσά, λαμβανομένου υπόψη ότι ακούγεται και επανακυκλοφορία του dvd λόγω εξάντλησής του (και τώρα ο ΦΠΑ είναι 21%).
Άραγε ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ κ. Παμπούκης και ο υφυπουργός κ. Πεταλωτής θα επιτρέψουν την σε αυτό τον βαθμό απαξίωση των ανθρώπων της δημοσιογραφίας; Θα ανεχθούν την ταυτοποίηση του έργου των δημοσιογράφων με το έργο της Τζούλιας; Θα δώσουν ξανά την άδεια σε κάποια από τα πρακτορεία διανομής προϊόντων τύπου να διανέμουν και τσόντες;
Άραγε ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γερουλάνος θα μείνει άπραγος, όταν βάλλεται ο πολιτισμός και η αξιοπρέπεια της σύγχρονης κοινωνίας και προκαλείται το περί δικαίου αίσθημα;
Άραγε ο υπουργός της Διαφάνειας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Καστανίδης θα δικαιολογήσει το έλλειμμα των μέχρι σήμερα αιτιολογικών των αποφάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού;
Εκτός αν προσπαθήσουν να μας πείσουν για την κοινωνική, πολιτιστική και γλωσσική συνεισφορά της κ. Αλεξανδράτου. Εάν με την αδιαφορία τους κάνουν λογικά αυτά που πραγματικά δεν είναι λογικά πράγματα.
Ίδωμεν!

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ