Επτά αλήθειες για τον Τύπο

---

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ

---

Η ελληνική κοινωνία βιώνει ίσως τη χειρότερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου και το κύριο βάρος της ευθύνης πέφτει σε όλες τις κυβερνήσεις και γενικότερα στο πολιτικό μας σύστημα.
Προφανώς και ο Τύπος έχει το δικό του μερίδιο σε αυτήν την κατάσταση για τον τρόπο που άσκησε τη λεγόμενη «τέταρτη εξουσία», είτε γιατί ανέπτυξε σχέσεις διαπλοκής με τα κόμματα είτε γιατί έκανε πολλές φορές τα στραβά μάτια για τα κακώς κείμενα που αφορούσαν τη λειτουργία του κράτους αλλά και τις αυθαιρεσίες ορισμένων κοινωνικών ομάδων.
Τώρα που ο Τύπος περνάει τη δική του κρίση (οικονομική, στρατηγική), λειτουργεί με την ίδια τακτική, εθελοτυφλεί, αναζητά αλλού τα αίτια, ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα, για να μην πει ορισμένες αυτονόητες αλήθειες:
◆Ότι δημιούργησε σχέσεις εξάρτησης με την πολιτική και οικονομική εξουσία.
◆Ότι χρησιμοποιήθηκε από επιχειρηματίες ως όπλο για να αναπτύξουν άλλες δραστηριότητες (κατασκευές, οπλικά συστήματα, προμήθειες του Δημοσίου, παράνομες δραστηριότητες, τζόγο κ.λπ.).
◆Ότι συμμετείχε σε σχέδια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων και, χωρίς αιδώ, έκανε εκ των υστέρων τον τιμητή.
◆Ότι οι μεγαλοεκδότες έπαιξαν στις πλάτες των αναγνωστών – αλλά και των μετόχων των εταιρειών τους – στο πάρτι του χρηματιστηρίου για προσωπικό τους όφελος.
◆Ότι, ενώ πλούτισαν οι ίδιοι, οι εταιρείες τους κατέφευγαν σε υπέρογκους δανεισμούς με προδιαγεγραμμένη την πορεία προς την πτώχευση.
◆Ότι, με πρόσχημα τάχα μου τον ανταγωνισμό, επιδόθηκαν σε μια ξέφρενη κούρσα «προσφορών» εις βάρος της πραγματικής δημοσιογραφίας.
◆Ότι εμείς οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι απαξιώσαμε τη δουλειά μας με τον τρόπο που λειτουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Έτσι λοιπόν, ας γίνει κατανοητό σε όλους: Ούτε όλοι το ίδιο φταίμε για την κρίση που περνάει ο χώρος μας ούτε όλοι μαζί τα φάγαμε. Και κυρίως, δεν είμαστε όλοι το ίδιο.
Όσοι από το σινάφι μας έχουν αντιρρήσεις, εδώ είμαστε να τα συζητήσουμε με διευθύνσεις και ονόματα.
topontiki.gr