Γιάννης Δάρρας: Ο «άγνωστος» παρτενέρ της Ανθής Σαλαγκούδη

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει μια εκπομπή. Την έμπνευση είχε η διοίκηση του κρατικού καναλιού, οι τηλεκριτικοί όμως έκαναν το «136» το διασημότερο, αλλά και πιο αμφιλεγόμενο, τηλεοπτικό προϊόν της χρονιάς, τη στιγμή που ο μετρ της κουζίνας Ηλίας Μαμαλάκης έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. Μέσα σε δέκα μόλις ημέρες ο Γιάννης Δάρρας έγινε γνωστός και στην τελευταία γωνιά της χώρας... 

- Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζουµε ελάχιστα πράγµατα για σένα. Μπορείς να µας συστηθείς; 
Είναι κάπως περίεργο να συστήνομαι ύστερα από σχεδόν 28 χρόνια στη δημοσιογραφία. Παρότι τόσα χρόνια στον χώρο, εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι για το πώς από τη μια στιγμή στην άλλη ένα συγκεκριμένο κοινό μπορεί να ενδιαφερθεί για κάποιον. Κάνω ρεπορτάζ για την τηλεόραση τόσα χρόνια (στην ΕΡΤ, στον ΑΝΤ1, στο MEGA, στον ΣΚΑΪ) και φυσικά ποτέ κανείς δεν μου ζήτησε συνέντευξη. Οι δημοσιογράφοι παίρνουν συνεντεύξεις, δεν δίνουν. Αρα, είναι λίγο άβολο για μένα που δεν έγινα από τη μια στιγμή στην άλλη τηλεοπτικό πρόσωπο και ούτε το επιδιώκω. Ωστόσο κάθε άνθρωπος έχει να πει κάτι, το θέμα είναι να ενδιαφερθεί κάποιος να το ακούσει. Η πρώτη μου δουλειά ήταν το 1983 στο περιοδικό «ΕΝΑ». Από τότε έχω περάσει σχεδόν από όλα τα ρεπορτάζ σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια. Μέχρι πριν από δύο χρόνια έκανα πολιτικό ρεπορτάζ για τις ειδήσεις της ΝΕΤ, με διάλειμμα ενός χρόνου που ήμουν διευθυντής Σύνταξης στην ψηφιακή ΕΡΤ. Τα δύο τελευταία χρόνια κάνω μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Β’ Πρόγραμμα της ΕΡΑ, παρουσιάζοντας κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 11.00-13.00 θετικές ειδήσεις. Είναι κάτι που πάντα ήθελα να κάνω και όλοι μού έλεγαν είτε ότι δεν πουλάνε είτε -ειδικά τον τελευταίο καιρό- ότι δεν υπάρχουν. Κι όμως, κάθε βδομάδα συνομιλώ με ανθρώπους που επιλέγουν να σκεφτούν και να δράσουν θετικά για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Σε αυτή την γκρίζα εποχή αυτοί οι άνθρωποι ανοίγουν μια χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας.

- Aυτά επί επαγγελµατικού. Επί προσωπικού; Ζω με τη σύντροφό μου και έχω μια κόρη 13 ετών.
- Πώς προέκυψε η συνεργασία σου µε τη συγκεκριµένη εκποµπή; Από καραμπόλα. Από αλλού ξεκίνησα, γι’ αλλού πήγαινα και τελικά βρέθηκα στο «136». Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση με ξάφνιασε γιατί είναι κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα και γι’ αυτό δεν θα αποφύγω το κλισέ «πως ήταν μια πρόκληση».

- Πώς κρίνεις το πυρά που δέχτηκε η Ανθή Σαλαγκούδη;
Είχα διαβάσει πολλά, είχα ακούσει πολλά στους διαδρόμους της ΕΡΤ, αλλά την Ανθή τη γνωρίζω τώρα. Είναι ένας άνθρωπος με ευγένεια και όρεξη για δουλειά. Στον καθένα δίνονται κάποια στιγμή στη ζωή του ευκαιρίες. Σε άλλους περισσότερες και σε άλλους λιγότερες. Το θέμα είναι πώς τις διαχειρίζεται κανείς. Θα φανεί δηλαδή στο χειροκρότημα - κι αυτό ισχύει για όλους μας.

 - Νιώθεις ότι σε πήρε κι εσένα η µπάλα;
Οχι, καθόλου.

-∆ηλαδή, δεν αισθάνθηκες ότι εισπράττεις µένος τόσο από συναδέλφους όσο και από απλό κόσµο; 
Το ακριβώς αντίθετο. Οι συνάδελφοί μου στην ΕΡΤ με γνωρίζουν πολύ καλά, ξέρουν την πορεία μου, τη στάση που έχω κρατήσει... Πάντα είχα πολύ καλές σχέσεις με τους συναδέλφους μου - με πολλούς από αυτούς μάλιστα έχω φιλικές σχέσεις. Απ’ ό,τι εισπράττω, νιώθω ότι μάλλον με στηρίζουν παρά στέκονται απέναντί μου. Αλλωστε δεν έχουν κανέναν λόγο. Πάντα υπήρχε μια γκρίνια στην ΕΡΤ ότι δεν δίνονταν ευκαιρίες στους ανθρώπους της. Το τελευταίο διάστημα, λίγο η κρίση, λίγο το φρένο στις προσλήψεις, θέλω να ελπίζω ότι με συνειδητή επιλογή της διοίκησης, έχει ανακατευτεί κάπως η τράπουλα. Δόθηκαν ευκαιρίες σε κάποιους από εμάς τους «ερτικούς» και το θεωρώ δίκαιο.

- ∆ικαιολογείς τις ελάχιστες αντιδράσεις; 
Δικαιολογώ τους ανθρώπους, άλλωστε είμαι ένας απ’ αυτούς που έχουν δώσει τη ζωή τους στο μαγαζί, δουλεύουν σκληρά, αμείβονται λίγο, όχι μόνο τώρα με τις περικοπές αλλά πάντα, και νιώθουν ότι αυτό δεν αναγνωρίζεται. Και μιλάω για τους πολλούς και όχι για τους λίγους προβεβλημένους που κατά καιρούς και ευνοήθηκαν και αμείφθηκαν πλουσιοπάροχα.

- ∆εν είναι προκλητικός ένας προϋπολογισµός εκποµπής που φηµολογείται ότι αγγίζει το ένα εκατ. ευρώ; 
Δεν είναι δική μου δουλειά ούτε να προϋπολογίζω ούτε να εγκρίνω το budget μιας εκπομπής. Καταλαβαίνω ότι ο Ελληνας πολίτης που πληρώνει έστω και αυτά τα 2,2 ευρώ ανά νοικοκυριό τον μήνα θέλει να ξέρει πώς αξιοποιούνται τα χρήματά του. Η δική μου αγωνία είναι να μην τον απογοητεύσω. Κι αυτό που μπορώ να του πω είναι ότι εγώ αμείβομαι ύστερα από 28 χρόνια δουλειάς με 1.280 ευρώ τον μήνα και δουλεύω πάνω από 10 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα.

 - Αρα δεν άλλαξε το δικό σου οικονοµικό στάτους; 
Μάλλον το έχει επιδεινώσει, γιατί δουλεύω πολύ περισσότερο για τα ίδια χρήματα.

Διαβάστε περισσότερα στο ΘΕΜΑ που κυκλοφορεί