Δικαιοσύνη και Τύπος

Ελάχιστοι θυμούνται το κύρος της Δικαιοσύνης πριν από το '67. Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου δεν δίστασε, για το λόγο αυτόν και μόνο, να διπλασιάσει τους μισθούς των δικαστών.

Εντυπωσιασμένη από το σθένος λειτουργών της, που στάθηκαν απέναντι στο σύστημα εξουσίας, κηρύσσοντας παραδείγματος χάριν, παρά τις πιέσεις, αθώο τον εκδότη της «Ελευθερίας» Πάνο Κόκκα, για δήθεν συκοφαντική δυσφήμηση ενός πανίσχυρου άνδρα της εποχής, του στρατηγού Καρδαμάκη.

Η διατήρηση χρεοκοπημένων ΜΜΕ-εκδοτικών βιτρίνων, που εξακολουθούν να πλημμυρίζουν την κυριακάτικη αγορά με πανάκριβες προσφορές και κόστος εμφανώς μεγαλύτερο από τα έσοδα κυκλοφορίας και διαφήμισης, θα έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιήσει, εκτός από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, μια τέτοια Δικαιοσύνη.

Ο αδικαιολόγητος και προκλητικός πλούτος ανθρώπων με μόνο γνωστό επάγγελμα αυτό του δημοσιογράφου θα έπρεπε να έχει ήδη απασχολήσει μια τέτοια Δικαιοσύνη. Οπως και οι εγγυήσεις, με τις οποίες έλαβαν κολοσσιαία δάνεια για να αποκτήσουν ζημιογόνα ΜΜΕ.

Ο διαρκής ρόλος τέτοιων ανθρώπων στα δημόσια πράγματα ενός χρεοκοπημένου κράτους δείχνει το δρόμο. Δεν έχει επιστημονικά εντοπισθεί γονίδιο «ήρωα». Εχει όμως ιστορικά αποδειχθεί πόσο κρίσιμη μπορεί να είναι σε μία κοινωνία η συνείδηση του καθήκοντος.

ΧΑΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ