Έζησε εκ των έσω την εξέλιξη της ιδιωτικής τηλεόρασης
και μάλιστα από ένα πόστο ιδιαίτερα σημαντικό, αυτό του επικεφαλής της
Nielsen Audience Measurement, της πάλαι ποτέ AGB. O Γιάννης Αναστασάκος,
23 χρόνια μετά κλείνει το κεφάλαιο Nielsen και ανοίγει ένα καινούργιο,
που έχει να κάνει με τις νέες τεχνολογίες και το Διαδίκτυο.
Με
αφορμή το τέλος της συνεργασίας του με τη Nielsen Audience Measurement,
είχαμε την ευκαιρία για μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση μαζί του. Για
την πορεία της τηλεόρασης, τις ευκαιρίες που είχε το «μεγάλο κουτί» και
τις άλλες που έχασε, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της, τη διαφημιστική
αγορά, την αμφισβήτηση των μετρήσεων της τότε AGB.
Marketing
Week: Κύριε Αναστασάκο, με την αποχώρησή σας από τη Nielsen Audience
Measurement κλείνει για σας ένας επαγγελματικός κύκλος 23 χρόνων. Πώς
αισθάνεστε για αυτό;
Γιάννης Αναστασάκος: Ουσιαστικά
αυτά τα 23 χρόνια είναι το σύνολο της επαγγελματικής μου πορείας από τη
στιγμή που επέστρεψα στην Ελλάδα. Σαφώς και κλείνει ένας κύκλος, αλλά
ολοκληρώνεται με ένα αρμονικό και φυσιολογικό τρόπο. Για μένα η γοητεία
της τηλεόρασης ήταν η θετική επιρροή, το άνοιγμα των οριζόντων, των
πολιτισμικών παραστάσεων στην κοινωνία. Αυτό το έζησα, με τα υπέρ και τα
κατά του. Συνετελέσθη. Ήμουν το κεντρικό πρόσωπο, το τοτέμ της AGB για
πολλά χρόνια. Είναι ωραίο να φτιάχνεις κάτι, να πετυχαίνει και να
μεγαλώνεις μαζί του. Αυτό το συναίσθημα παίρνω μαζί μου.
Marketing Week: Και το επόμενο βήμα;
Γιάννης Αναστασάκος: Το
επόμενο βήμα λοιπόν -μιλώ πάντα προσωπικά-, είναι το Διαδίκτυο με τη
μορφή της ενεργής συμμετοχής σε ιστότοπους. Θα είμαι από την πλευρά των
Μέσων αυτήν τη φορά. Έχω αποφασίσει πολύ συγκεκριμένα τι ακριβώς θα
κάνω, αλλά σήμερα δεν είναι η στιγμή να μιλήσουμε γι’ αυτό.
Marketing Week: Δηλαδή η τηλεόραση δεν έχει να σας προσφέρει κάτι καινούργιο;
Γιάννης Αναστασάκος: Η
τηλεόραση αναπτύχθηκε την 20ετία 1990-2010, όταν η επιρροή της στις
εξελίξεις γεννούσε πάθη και συζητήσεις. Ο κόσμος κι η τηλεόραση
συνομιλούσαν έντονα, καθημερινά κι επηρέαζαν ο ένας τον άλλο. Η ζωή μας
είχε εικόνα και η εικόνα ήταν ζωντανή. Το να είσαι μέρος αυτής της
διαδικασίας ήταν μαγικό και πολύτιμο. Το έζησα, συμμετείχα, το απόλαυσα.
Τώρα αυτά τα στοιχεία, σε ό,τι με αφορά, μεταφέρονται στο Διαδίκτυο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η τηλεόραση τέλειωσε, όπως πολλοί λένε. Απλά αυτή
είναι η προσωπική μου επιλογή. Κάθε εποχή έχει το Μέσο της.
Στα
δικά μου μάτια, το Μέσο της νέας εποχής θα είναι το Διαδίκτυο. Κυρίως
γιατί εξελίσσονται, μετασχηματίζονται οι έννοιες της αυθεντίας και του
κύρους. Η αλληλεπίδραση, που είναι εύκολη στο δίκτυο και συστατικό
στοιχείο του Διαδικτύου, δεν είναι κύριο χαρακτηριστικό της τηλεόρασης.
Αυτή η ιδιότητα αλλάζει το τι είναι αυθεντία, το «από καθέδρας» που
λέγαμε παλιά στα Πανεπιστήμια. Εδώ δεν μιλούν 10 και ακούν 10
εκατομμύρια.
Άλλες αξίες, άλλες ανάγκες, άλλη εποχή. Η τηλεόραση
ήταν το κατάλληλο Μέσο για να φτιάξουμε το παγκόσμιο χωριό. Για να
επιβιώσουμε πλέον σε αυτό το χωριό θέλουμε πιο συμμετοχικά δίκτυα,
δηλαδή Internet.