Image via WikipediaΠρωτοφανή δεδομένα για μία αναπτυγμένη χώρα, όπως η γειτονική Ιταλία, καταγγέλλει o δημοσιογράφος στο ΑΠΕ Θεσσαλονίκης, Νίκος Γιώτης, καθώς όπως επισημαίνει σε επιστολή κατά της διεύθυνσης ιταλικού αεροδρομίου, κατά τη διάρκεια σωματικού ελέγχου από υπαλλήλους ασφάλειας του αεροδρομίου Malpensa στις 10.40 το πρωί της 11ης Απριλίου 2011, εκλάπη το προσωπικό του ρολόι μεγάλης χρηματικής αξίας.Στην καταγγελία, ο δημοσιογράφος σχολιάζει ότι το εν λόγω γεγονός "θεωρείται ανεπίτρεπτο για την εποχή μας που δεν συμβαίνει ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες".
Διαβάστε την προσωπική περιπέτεια του δημοσιογράφου. Η επιστολή αναμένεται να κοινοποιηθεί στη διεύθυνση του προσωπικού αεροδρομίου.
"Ειδικότερα, το πρωί της 11ης Απριλίου 2011, μετά από τριήμερο ταξίδι αναψυχής με τον ανήλικο γιο μου, στο Μιλάνο, μεταβήκαμε στο Malpensa προκειμένου να επιστρέψουμε με πτήση της EasyJet στη Θεσσαλονίκη.
Αφετηρία περιπέτειας
Όταν φθάσαμε στο χώρο ελέγχου χειραποσκευών και σωματικού ελέγχου, προέβην στη συνηθισμένη προβλεπόμενη ενέργεια (που έχω προβεί στις εκατοντάδες πτήσεις μου στο παρελθόν), δηλαδή έβαλα τη ζώνη του παντελονιού μου, το ρολόι μου μάρκας Casio (σημαντικής χρηματικής αλλά ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας) και το πανωφόρι μου, στο καλάθι που υπάρχει για το λόγο αυτό στον κυλιόμενο διάδρομο, καθώς επίσης και τη χειραποσκευή μου.
Κατόπιν πέρασα από το μηχάνημα ελέγχου για μεταλλικά αντικείμενα, που για κακή μου τύχη δυστυχώς εντόπισε πάνω μου κάτι μεταλλικό (πιθανόν το μεταλλικό κουμπί του παντελονιού μου). Δυστυχώς, γιατί στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που ο αρμόδιος υπάλληλος μού έκανε τον απαιτούμενο επιτόπιο σωματικό έλεγχο και τα οποία δεν ξεπέρασαν τα 8-10 δευτερόλεπτα, συνέβη αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους, ότι μπορεί να συμβεί σε έναν τόσο καλά φυλασσόμενο χώρο και γι αυτό μου δημιουργούνται ερωτηματικά ως προς τον κλέφτη (υπήρχαν τουλάχιστον 4-5 υπάλληλοι «ασφαλείας»).
Από το καλάθι με τα μικροαντικείμενά μου είχε εξαφανιστεί με "ταχυδακτυλουργικό τρόπο" το ρολόι μου. Αμέσως κοίταξα μπροστά μου μήπως υπήρχε άλλος επιβάτης που πιθανόν να το αφαίρεσε, αλλά δεν υπήρχε στο χώρο εκείνο, ενώ πίσω μου ακολουθούσε ο γιος μου.
Απευθύνθηκα, λοιπόν στους υπαλλήλους της ασφάλειας που διαπίστωσα πως με τους περισσότερους δεν μπορούσα να συνεννοηθώ επειδή δεν μιλούσαν την αγγλική γλώσσα και μόνο όταν άρχισα να φωνάζω μου έδωσαν κάποια σημασία.
Κυρίως έδειξε να ενδιαφέρεται ο υπάλληλος που μου έκανε το σωματικό έλεγχο, ο οποίος είπε σε κάποιον συνάδελφό του πως όντως κατά τον έλεγχο που μου έκανε δε φορούσα ρολόι.
Στη συνέχεια πήρε το πανωφόρι και τη χειραποσκευή μου και τα επανέλεγξε στο ειδικό μηχάνημα, από το οποίο ήδη είχαν ελεγχθεί δευτερόλεπτα νωρίτερα, χωρίς φυσικά να εντοπιστεί εκεί το ρολόι μου.
"Δεν μιλούν Αγγλικά"
Βλέποντας στη συνέχεια πως οι υπάλληλοι της ασφάλειας ουσιαστικά αδιαφορούν για την απίστευτη αυτή κλοπή, απευθύνθηκα σε έναν αστυνομικό που υπήρχε εκεί και παρακολουθούσε όλη τη σκηνή απαθής και του ζήτησα να ελέγξουμε τι έγινε το ρολόι μέσω των καμερών που υπήρχαν στο συγκεκριμένο χώρο.
Εκείνος κούνησε αδιάφορα το κεφάλι του χωρίς να μπορώ να καταλάβω αν αυτό σήμαινε ότι δεν μιλούσε την αγγλική γλώσσα και δεν με καταλάβαινε ή αν δεν είχε διάθεση να προβεί σ’ αυτήν την ενέργεια.
Χρειάστηκε να φωνάξω πάρα πολύ έντονα για να εμφανιστεί ένας ακόμη αστυνομικός, μάλλον ανώτερός του, ο οποίος ζήτησε να μάθει τι συμβαίνει. Όταν του εξήγησα, επιμένοντας να δούμε την κάμερα, με την ίδια απάθεια που διέκρινε και τους άλλους συμπατριώτες του ούτε καν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει.
Τότε άρχισα να συμπεραίνω πως άδικα πάσχιζα για το αυτονόητο, δηλαδή αυτό που πιστεύω πως θα γινόταν σε κάθε ευνομούμενη χώρα του κόσμου που σέβεται όχι απλά έναν τουρίστα, αλλά έναν πολίτη με ίσα δικαιώματα με τους υπηκόους της, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μπροστά σ’ αυτήν την αδιαφορία απαίτησα να κάνω γραπτή καταγγελία. Η απάντηση του αστυνομικού στον οποίο απευθύνθηκα ήταν αποστομωτική. Αφού ρώτησε αν εγώ ή ο γιος μου μιλάμε Ιταλικά, και του απαντήσαμε αρνητικά αντιπροτείνοντας να την κάνουμε στα αγγλικά, είπε πως δεν γίνεται και μας προέτρεψε όταν γυρίσουμε στη χώρα μας να καταγγείλουμε το γεγονός στην Ελληνική Αστυνομία η οποία θα την έστελνε αρμοδίως.
Η πτήση που...χάθηκε
Κατάλαβα, λοιπόν, πως ό,τι άλλο κι αν έκανα θα ήταν άδικος κόπος και πήρα τον γιο μου και κατευθυνθήκαμε προς την Πύλη εξόδου για το αεροπλάνο, την οποία όμως βρήκαμε κλειστή γιατί η διαδικασία που αναφέρω παραπάνω διήρκεσε χωρίς να το καταλάβουμε περίπου μισή ώρα.
Επιστρέφουμε τρέχοντας στην αστυνομία και ζητάμε να τηλεφωνήσουν στην αεροπορική εταιρεία με την οποία πετούσαμε και να προτρέψουν, ένεκα του προβλήματος που υπήρξε και της όλης διαδικασίας, να ανοίξουν την Πύλη και να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο που το βλέπαμε δίπλα στο αεροδρόμιο.
Δυστυχώς, αντιμετωπίσαμε την ίδια απάθεια. Εκεί πλέον καταλάβαμε πως χάσαμε και το αεροπλάνο, άσχετα αν βρισκόταν ακόμη στο έδαφος.
Καθίσαμε λίγο να ηρεμήσουμε και στη συνέχεια απευθυνθήκαμε στην αεροπορική εταιρία με την οποία επρόκειτο να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, όπου μας είπαν πως υπήρχαν πλέον οι εξής δύο λύσεις: να ταξιδέψουμε με την επόμενη πτήση της εταιρίας για τη Θεσσαλονίκη που ήταν σε δύο μέρες με συνολική επιβάρυνση 120 ευρώ (που προβλέπεται αν χάσεις την πτήση) ή να φύγουμε το ίδιο βράδυ με άλλη αεροπορική εταιρεία, μέσω Αθήνας με συνολική επιβάρυνση περίπου 850 ευρώ.
Φυσικά, επιλέξαμε την πρώτη λύση με ό,τι αυτή συνεπαγόταν. Δηλαδή αναγκαστική απουσία δύο ημερών του γιου μου από το σχολείο του κι εμού από τη δουλειά μου, καθώς και περαιτέρω έξοδα διαμονής στο Μιλάνο. Πάνω από όλα όμως ανεκτίμητη ηθική βλάβη και καταρρακωμένη ψυχολογία εξαιτίας όλων αυτών που προηγήθηκαν".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας. Υβριστικά και διαφημιστικά μηνύματα ΔΕΝ γίνονται δεκτά