"Έφαγε και μερικές ψιλές όταν αποτόλμησε να σηκώσει το τηλέφωνό του για να απαθανατίσει το πρωτοφανές μπάχαλο".
Δανειζόμενος για τον τίτλο τη φράση υπαλλήλου του Ελληνικού Κοινοβουλίου, "Να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω!", ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Ζούλας, περιγράφει σε άρθρο του στην Καθημερινή όλα όσα έγιναν την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή και αποκαλύπτει το όνομα του δημοσιογράφου του MEGA που "έφαγε ψιλές" από τους υπαλλήλους.
Το κείμενο του Κωνσταντίνου Ζούλα:
«Να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω»
«Αλήτεεες! Μην τολμήσετε να βγείτε έξω. Αλήτες, ε, αλήτες!» Όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στο Κοινοβούλιο για να καλύψουμε την ψηφοφορία, γίναμε μάρτυρες απίστευτων σκηνών που δύσκολα περιγράφονται. Την ξανθιά κυρία που ούρλιαζε έξω ακριβώς από την κεντρική είσοδο της ολομέλειας σιγοντάριζαν δεκάδες συνάδελφοί της –επίσης εκτός εαυτού– που σε έκαναν να τρομάζεις με τη γηπεδική οργή τους, εντός του υποτιθέμενου ναού της Δημοκρατίας. «Γιώργοοο, εσύ πήγαινε να φράξεις την άλλη πόρτα. Μήτσο, εσύ από εδώ μαζί μου», φώναζε ένας άλλος. «Για να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω», συμφωνούσε μια άλλη παραδίπλα, και το πλήθος όλο και μεγάλωνε κυκλώνοντας την αίθουσα.
Τα σκουλήκια, όπως ήταν αναμενόμενο, τρόμαξαν διότι οι εξεγερμένοι υπάλληλοι θύμιζαν ποντικούς που εμφανίστηκαν ξαφνικά κατά δεκάδες από τις συνήθως κλειστές «φωλιές» των γραφείων τους, όταν φοβήθηκαν ότι κινδυνεύει το «τυρί» τους. Και όταν ξεμύτισαν οι πρώτοι βουλευτές από την αίθουσα, οι δημοσιογράφοι πια τα χάσαμε εντελώς. Δεν ήταν μόνον ότι υπάλληλοι απειλούσαν να τους προπηλακίσουν. Το σοκαριστικό ήταν ο τρόπος με τον οποίο τούς απευθύνονταν. Ο κ. Χρυσοχοΐδης έγινε ξαφνικά ο «άσε μας, ρε Μιχαλάκη», ο κ. Καμμένος «Πανούλη, να τα πεις αλλού αυτά, ρε», ο κ. Κουβέλης «να δούμε το κομματάκι σου τι θα κάνει», ενώ ο συνάδελφος Δημ. Τάκης έφαγε και μερικές ψιλές όταν αποτόλμησε να σηκώσει το τηλέφωνό του για να απαθανατίσει το πρωτοφανές μπάχαλο.
Λίγο αργότερα, ένας μεσήλικος, που μάλλον ήταν κάποιος εκπρόσωπός τους, έκανε νεύμα σε όσο περισσότερους μπορούσε και τους είπε χαμηλόφωνα: «Δεν θέλω πανηγυρισμούς, αλλά πήγαμε στον Βαγγέλη (εννοούσε τον κ. Μεϊμαράκη) και αυτό που θα πει σε λίγο ο Στουρνάρας θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε στα γραφεία μας».
Το πώς διορίστηκαν οι εκατοντάδες αυτοί υπάλληλοι στη Βουλή και τα σκανδαλώδη προνόμια που εξακολουθούν να απολαμβάνουν θα τα έχετε ήδη πληροφορηθεί – αρκεί να δει κανείς το υπερσύγχρονο νηπιαγωγείο εντός του Κοινοβουλίου στο οποίο φοιτούν δωρεάν τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στη Βουλή νιώσαμε σαν να ζούμε με έναν τρομακτικό συμβολισμό τον λόγο που η χώρα βρίσκεται στη σημερινή κατάντια της. Ηταν –πώς να το πω– σαν οι βουλευτές να βρήκαν ξαφνικά τον δάσκαλό τους από αυτούς που κατεξοχήν καλοβόλεψαν στο ίδιο τους τον «οίκο». Δηλαδή τους συγγενείς τους, τους κουμπάρους τους και τους κοντοχωριανούς τους. Γι’ αυτό και αναρωτηθήκαμε μήπως, τελικά, όσοι κατάντησαν έτσι αυτή τη χώρα είναι νομοτελειακά αδύνατον και να την αλλάξουν...
Το κείμενο του Κωνσταντίνου Ζούλα:
«Να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω»
«Αλήτεεες! Μην τολμήσετε να βγείτε έξω. Αλήτες, ε, αλήτες!» Όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στο Κοινοβούλιο για να καλύψουμε την ψηφοφορία, γίναμε μάρτυρες απίστευτων σκηνών που δύσκολα περιγράφονται. Την ξανθιά κυρία που ούρλιαζε έξω ακριβώς από την κεντρική είσοδο της ολομέλειας σιγοντάριζαν δεκάδες συνάδελφοί της –επίσης εκτός εαυτού– που σε έκαναν να τρομάζεις με τη γηπεδική οργή τους, εντός του υποτιθέμενου ναού της Δημοκρατίας. «Γιώργοοο, εσύ πήγαινε να φράξεις την άλλη πόρτα. Μήτσο, εσύ από εδώ μαζί μου», φώναζε ένας άλλος. «Για να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω», συμφωνούσε μια άλλη παραδίπλα, και το πλήθος όλο και μεγάλωνε κυκλώνοντας την αίθουσα.
Τα σκουλήκια, όπως ήταν αναμενόμενο, τρόμαξαν διότι οι εξεγερμένοι υπάλληλοι θύμιζαν ποντικούς που εμφανίστηκαν ξαφνικά κατά δεκάδες από τις συνήθως κλειστές «φωλιές» των γραφείων τους, όταν φοβήθηκαν ότι κινδυνεύει το «τυρί» τους. Και όταν ξεμύτισαν οι πρώτοι βουλευτές από την αίθουσα, οι δημοσιογράφοι πια τα χάσαμε εντελώς. Δεν ήταν μόνον ότι υπάλληλοι απειλούσαν να τους προπηλακίσουν. Το σοκαριστικό ήταν ο τρόπος με τον οποίο τούς απευθύνονταν. Ο κ. Χρυσοχοΐδης έγινε ξαφνικά ο «άσε μας, ρε Μιχαλάκη», ο κ. Καμμένος «Πανούλη, να τα πεις αλλού αυτά, ρε», ο κ. Κουβέλης «να δούμε το κομματάκι σου τι θα κάνει», ενώ ο συνάδελφος Δημ. Τάκης έφαγε και μερικές ψιλές όταν αποτόλμησε να σηκώσει το τηλέφωνό του για να απαθανατίσει το πρωτοφανές μπάχαλο.
Λίγο αργότερα, ένας μεσήλικος, που μάλλον ήταν κάποιος εκπρόσωπός τους, έκανε νεύμα σε όσο περισσότερους μπορούσε και τους είπε χαμηλόφωνα: «Δεν θέλω πανηγυρισμούς, αλλά πήγαμε στον Βαγγέλη (εννοούσε τον κ. Μεϊμαράκη) και αυτό που θα πει σε λίγο ο Στουρνάρας θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε στα γραφεία μας».
Το πώς διορίστηκαν οι εκατοντάδες αυτοί υπάλληλοι στη Βουλή και τα σκανδαλώδη προνόμια που εξακολουθούν να απολαμβάνουν θα τα έχετε ήδη πληροφορηθεί – αρκεί να δει κανείς το υπερσύγχρονο νηπιαγωγείο εντός του Κοινοβουλίου στο οποίο φοιτούν δωρεάν τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στη Βουλή νιώσαμε σαν να ζούμε με έναν τρομακτικό συμβολισμό τον λόγο που η χώρα βρίσκεται στη σημερινή κατάντια της. Ηταν –πώς να το πω– σαν οι βουλευτές να βρήκαν ξαφνικά τον δάσκαλό τους από αυτούς που κατεξοχήν καλοβόλεψαν στο ίδιο τους τον «οίκο». Δηλαδή τους συγγενείς τους, τους κουμπάρους τους και τους κοντοχωριανούς τους. Γι’ αυτό και αναρωτηθήκαμε μήπως, τελικά, όσοι κατάντησαν έτσι αυτή τη χώρα είναι νομοτελειακά αδύνατον και να την αλλάξουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας. Υβριστικά και διαφημιστικά μηνύματα ΔΕΝ γίνονται δεκτά