Ο διευθυντής ειδήσεων του Mega τώρα και στιχουργός – Το τραγούδι του που ακούστηκε στο Ηρώδειο [βίντεο]

Ανάμεσα στα τραγούδια με στίχους του Καβάφη και του Γκάτσου το κοινό στο Ηρώδειο είχε την ευκαιρία και να ακούσει ένα τραγούδι έκπληξη, τους στίχους του οποίου έχει γράψει ο διευθυντής ειδήσεων του Μega Xρήστος Παναγιωτόπουλος.

Σε "κόντρα ρόλο" από εκείνον του διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του MEGA, ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος. Τόσο "κόντρα", ώστε η είδηση που ακολουθεί να χρήζει...μουσικής υπόκρουσης. Έχουμε και λέμε: Ο επί 10 χρόνια "μαέστρος" των Ειδήσεων του MEGA γράφει στίχους, οι οποίοι μελοποιούνται από τον Θάνο Μικρούτσικο και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Το επίσημο πρώτο άκουσμά τους έγινε στο Ηρώδειο, στη συναυλία του Δημήτρη Παπαδημητρίου με ερμηνεύτρια τη Φωτεινή Δάρρα.

Στη συναυλία, που έδωσαν με μεγάλη επιτυχία οι δύο καλλιτέχνες και είχε τίτλο "Από τον Καβάφη στον Γκάτσο", ακούστηκαν και τραγούδια από τελευταίες δημιουργίες του Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Προς το τέλος, η Φωτεινή Δάρρα, έκανε μια παύση για να εξηγήσει στους 4,500 θεατές, που είχαν κατακλύσει το Ηρώδειο, ότι θα ερμηνεύσει ένα καινούργιο τραγούδι «σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου και στίχους Χρήστου Παναγιωτόπουλου».

Το ρεπορτάζ με το καλλιτεχνικό γεγονός της περασμένης Τετάρτης έπαιξε στα δελτία ειδήσεων των μεγάλων καναλιών.
Στις λεπτομέρειές του κρυβόταν και η είδηση... Στο κεντρικό δελτίο του Αντέννα ακούσαμε το όνομα του στιχουργού, στο αντίστοιχο του Μega όχι... Προφανώς για λόγους τακτ ο διευθυντής του κάλυψε το όνομά του. Το κομμάτι έχει τίτλο "Ο Ρομπέν των θαλασσών" και αποτελεί αλληγορική περιγραφή του σύγχρονου Έλληνα - που "ποζάρει νικητής κι ας νιώθει νικημένος", του "συμβιβασμένου και μαζί ανυπότακτου", εκείνου που "οι αντιφάσεις του κρατάνε το στιλέτο"... Όπως μάθαμε, ο ίδιος ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος αγνοούσε ότι οι Παπαδημητρίου και Δάρρα είχαν εντάξει στο πρόγραμμα τον "Ρομπέν των Θαλασσών...

Διαβάστε τους στίχους:

Ένας Ρομπέν των θαλασσών παιδί της ήττας
Συμβιβασμένος κι ανυπότακτος της νύχτας
Σαν βιασμένος βιαστής που απορρίψαν
Όσες τυράννησε ψυχές κι όσες του λείψαν

Φονιάς η ανάγκη τον τραβάει από το πέτο
Οι αντιφάσεις του κρατάνε το στιλέτο
Ποιον φοβερίζουν στης ζωής του το ταξίδι
Το χθες, το μέλλον, της αγρύπνιας του το φίδι

Πέρασε χρόνια πέτρινα
θεριό σ' αιχμαλωσία
Και τώρα επιβήτορας
διψάει για εξουσία
Βλαστήμαγε την τύχη του πισθάγκωνα δεμένος
Ποζάρει τώρα νικητής
κι ας νιώθει νικημένος

Χώρα ληστών τον έντυσε στο χρώμα της πληγής της
Του πρόσφερε αντιπαροχή
το δάκρυ της ψυχής της
Στο ξίφος γράφει το χρησμό
στη δανεική πορφύρα
Της Ιστορίας το σφυγμό
ακούει στην αρμύρα

Πάθη πελάγη και δυο μάτια φλογισμένα
Φώτα πορείας στην ομίχλη μεθυσμένα
Το δρόμο δείχνουν για της άρκτου το ξωκλήσσι
Τις δυό ψυχές του πρέπει πάλι να μετρήσει

Στην εσχατιά των οριζόντων στέλνει σήμα
Φόβους κι ελπίδες να ταιριάξουν σ' ένα σχήμα
Να κλείσει ειρήνη μ' όσα έχασε για πάντα
Πατρίδα έρωτες στου χρόνου τη βεράντα