Οι κλάδοι της Διαφήμισης και του Μάρκετινγκ, είναι από τους λίγους κλάδους που δέχονται συχνά πυρά σχετικά με το πόσο ηθική μπορεί να εμπεριέχει το επάγγελμα, όταν πραγματεύεται ανθρώπινες συμπεριφορές και συνήθειες. Αν προσθέσουμε σε αυτό τις διαφημίσεις που απευθύνονται σε παιδιά, τότε η απάντηση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Η σχέση μεταξύ των μεγάλων, κυρίως, εταιρειών και των παιδιών έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία 30 χρόνια.
Σε αυτό βοήθησε η εξάπλωση των Μέσων, η εισαγωγή στην αγορά καινούργιων (όπως το Διαδίκτυο) αλλά και το γεγονός ότι οι διαφημιστικές εταιρείες πλέον κατάλαβαν, τόσο ότι τα παιδιά έχουν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο χαρτζιλίκι στη διάθεσή τους όσο και τη δύναμη που ασκούν στους γονείς τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια «εκστρατεία» από τις διαφημιστικές εταιρείες, με σκοπό να δημιουργήσουν νέο αγοραστικό κοινό ώστε να στοχεύουν καλύτερα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους.
Λίγο πριν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 που ξεκίνησε η εφαρμογή αυτής της «λογικής», στην οποία συντέλεσαν καθοριστικά οι εταιρείες Walt Disney και Mc Donalds, υπήρξαν αντιδράσεις σχετικά με το πόσο ηθικό είναι να απευθύνεται κανείς σε παιδιά με τελικό σκοπό το κέρδος. Έρευνες στην Αμερική έχουν δείξει πως ένα παιδί ηλικίας μέχρι 9 ετών δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφήμιση από το παιδικό πρόγραμμα, δεν μπορεί να καταλάβει το στόχο της και τέλος, παίρνει σαν δεδομένο οτιδήποτε ακούσει στην τηλεόραση.
Πολλοί ήταν αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για τις διαφημίσεις που στοχεύουν τα παιδιά, κυρίως γονείς, καθηγητές και γιατροί ψυχολογίας, θεωρώντας ανήθικη την έκθεση των παιδιών σε τόσα ερεθίσματα ειδικότερα όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία. Οι εταιρείες αντιτάχθηκαν στους ισχυρισμούς αυτούς υποστηρίζοντας, πως δεν είναι εφικτό να θωρακίσει κανείς τα παιδιά από τα πάντα όσο και αν προσπαθήσει.
Το 1991, όπου πλέον η παιδική διαφήμιση είχε βρει για τα καλά το δρόμο της, προβλήθηκε στην Αμερικανική τηλεόραση μια διαφήμιση για τα τσιγάρα «Joe Camel». Στην εν λόγω τηλεοπτική καμπάνια παρουσιαζόταν ένα καρτούν όπου πουλούσε τα τσιγάρα, με τρόπο ιδιαίτερα οικείο για τα παιδιά. Την ίδια χρονιά διεξήχθει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο «Journal of the American Medical Association» σχετική με την καμπάνια και απεκάλυπτε πως όλα σχεδόν τα παιδιά που πήραν μέρος στην έρευνα, ηλικίας έως 6 ετών, αναγνώριζαν το καρτούν της διαφήμισης και μάλιστα, το συσχέτιζαν με το Mickey Mouse. Όταν η έρευνα δημοσιεύτηκε, προκάλεσε τόσο «ντόρο» που αμέσως αποσύρθηκε.
Ακόμα μια τέτοια περίπτωση, είναι η έρευνα «CME KidCom Ad Traction Study II» που δημοσιεύτηκε στο «Kid’s Marketing Conference» το 1999 στο Σαν Αντόνιο του Τέξας και καταδεικνύει πως μετά από σχετική ανάλυση σε παιδιά ηλικίας μέχρι 11 ετών, τα αποτελέσματα έδειξαν πως η αγαπημένη τους τηλεοπτική διαφήμιση ήταν αυτή της ζυθοποιίας Budweiser, που με διασκεδαστικό τρόπο έδειχνε δύο ενηλίκους να καταναλώνουν τη συγκεκριμένη μπύρα.
Λίγο πριν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 που ξεκίνησε η εφαρμογή αυτής της «λογικής», στην οποία συντέλεσαν καθοριστικά οι εταιρείες Walt Disney και Mc Donalds, υπήρξαν αντιδράσεις σχετικά με το πόσο ηθικό είναι να απευθύνεται κανείς σε παιδιά με τελικό σκοπό το κέρδος. Έρευνες στην Αμερική έχουν δείξει πως ένα παιδί ηλικίας μέχρι 9 ετών δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη διαφήμιση από το παιδικό πρόγραμμα, δεν μπορεί να καταλάβει το στόχο της και τέλος, παίρνει σαν δεδομένο οτιδήποτε ακούσει στην τηλεόραση.
Πολλοί ήταν αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν για τις διαφημίσεις που στοχεύουν τα παιδιά, κυρίως γονείς, καθηγητές και γιατροί ψυχολογίας, θεωρώντας ανήθικη την έκθεση των παιδιών σε τόσα ερεθίσματα ειδικότερα όταν είναι σε πολύ μικρή ηλικία. Οι εταιρείες αντιτάχθηκαν στους ισχυρισμούς αυτούς υποστηρίζοντας, πως δεν είναι εφικτό να θωρακίσει κανείς τα παιδιά από τα πάντα όσο και αν προσπαθήσει.
Το 1991, όπου πλέον η παιδική διαφήμιση είχε βρει για τα καλά το δρόμο της, προβλήθηκε στην Αμερικανική τηλεόραση μια διαφήμιση για τα τσιγάρα «Joe Camel». Στην εν λόγω τηλεοπτική καμπάνια παρουσιαζόταν ένα καρτούν όπου πουλούσε τα τσιγάρα, με τρόπο ιδιαίτερα οικείο για τα παιδιά. Την ίδια χρονιά διεξήχθει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο «Journal of the American Medical Association» σχετική με την καμπάνια και απεκάλυπτε πως όλα σχεδόν τα παιδιά που πήραν μέρος στην έρευνα, ηλικίας έως 6 ετών, αναγνώριζαν το καρτούν της διαφήμισης και μάλιστα, το συσχέτιζαν με το Mickey Mouse. Όταν η έρευνα δημοσιεύτηκε, προκάλεσε τόσο «ντόρο» που αμέσως αποσύρθηκε.
Ακόμα μια τέτοια περίπτωση, είναι η έρευνα «CME KidCom Ad Traction Study II» που δημοσιεύτηκε στο «Kid’s Marketing Conference» το 1999 στο Σαν Αντόνιο του Τέξας και καταδεικνύει πως μετά από σχετική ανάλυση σε παιδιά ηλικίας μέχρι 11 ετών, τα αποτελέσματα έδειξαν πως η αγαπημένη τους τηλεοπτική διαφήμιση ήταν αυτή της ζυθοποιίας Budweiser, που με διασκεδαστικό τρόπο έδειχνε δύο ενηλίκους να καταναλώνουν τη συγκεκριμένη μπύρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας. Υβριστικά και διαφημιστικά μηνύματα ΔΕΝ γίνονται δεκτά