Εκδόσεις Οξύ κατά Κοτρώτσου

Επίθεση στον Σεραφείμ Κοτρώτσο εξαπέλυσαν οι εκδόσεις Οξύ με αφορμή τα όσα δήλωσε μετά τη διαμαρτυρία απλήρωτων πρώην εργαζομένων στην εφημερίδα «Αποκαλύψεις» κατά τη διάρκεια παρουσίασης του νέου βιβλίου του.

Συγκεκριμένα σε ανακοίνωσή τους οι εκδόσεις Οξύ αναφέρουν:

Με αφορμή την ανακοίνωση του Σεραφείμ Κοτρώτσου (πάλαι ποτέ εκδότη της εφημερίδας Αποκαλύψεις), στην οποία αναφέρει τη ρήση «γνωστού συναδέλφου» του περί εγγραφής του στο βιβλίο Γκίνες καθώς «είναι από τους ελάχιστους που έβγαλαν εφημερίδα με δικά τους χρήματα», να σημειώσουμε τα εξής:


* Προφανώς μεγάλο μέρος των «δικών του χρημάτων» είναι οι ακάλυπτες επιταγές αξίας (30.000 ευρώ έκαστη!), οι οποίες μοιράζονταν αφειδώς χωρίς αντίκρισμα σε όσους αγόραζαν χαρτί και εκτύπωναν για την εταιρία του. Αυτά τα άχρηστα χαρτιά (=επιταγές) λάβαμε εμείς, ως εκτυπωτική και εκδοτική εταιρία (Ένωση Εκτυπωτικών Επιχειρήσεων / Εκδόσεις Οξύ), για πρωτότυπο περιεχόμενο και εκτυπώσεις που πληρώσαμε από την τσέπη μας. Όταν δε ήρθε η ώρα να πληρωθούν, μείναμε με τα «χαρτιά» στο χέρι. Το να επενδύσει κανείς τα δικά του χρήματα και να τα χάσει είναι θεμιτό επιχειρηματικά. Το να βάλει άλλες εταιρίες να του αγοράσουν το χαρτί και να του παραδώσουν έτοιμα έντυπα και να μην πληρώσει ούτε ευρώ από εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, οδηγώντας εκείνες στο κλείσιμο και την απόλυση όλων των εργαζομένων τους, άραγε τί είναι; Αν μια εταιρία εισπράττει μετρητά από το πρακτορείο κάθε εβδομάδα και όταν έρχεται η ώρα να πληρώσει τις 7μηνες επιταγές της και έναντι αυτών δεν υπάρχει ούτε ευρώ να δώσει, άραγε τί είναι; Πώς είναι να έχεις εισπράξει από το πρακτορείο 28 τεύχη εβδομαδιαίας εφημερίδας και όταν έρχεται η ώρα να πληρώσεις το πρώτο, να λες απλά… «ατύχησα» και δεν υπάρχει φράγκο λόγω της γενικότερης κρίσης και του ότι δεν βρήκα επενδυτή ή ότι η τράπεζα τελικά δεν μου έδωσε δάνειο;

* Επί τρία σχεδόν χρόνια παρακολουθούμε τον κύριο Κοτρώτσο να μιλά καθημερινά περί κρίσης και επί παντός (πολιτικού και μη) επιστητού, την ίδια ώρα που με τις δικές του επιλογές οδήγησε μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως τη δική μας στο κλείσιμο και στην ολική καταστροφή; Το να δίνεις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε χαρτιά, από τα οποία δεν διαθέτεις ούτε ευρώ, δεν συνιστά έκδοση εφημερίδας με δικά σου χρήματα, αλλά με χρήματα (μάλλον) άλλων.

Καλό είναι να θυμάται ο κύριος Κοτρώτσος, ότι εκτός αυτών που εισβάλουν, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δεν ενεργούν έτσι, αλλά είναι εξίσου ή και περισσότερο χαμένοι, που έχουν χάσει τις προσπάθειες μιας ζωής από πίσω, που δεν ενοχλούν ιδιωτικώς ή δημοσίως και που ούτε η δικαιοσύνη πρόκειται να τους επιστρέψει τα χρήματα που έχασαν ποτέ. Και καλό είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι όταν έγινε η πρόταση στον ίδιο να δίνει σταδιακά ό,τι έχει έναντι των σφραγισμένων επιταγών (που φυσικά δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ) ως ένδειξη καλής θέλησης, η απάντηση ήταν ότι δεν περισσεύει τίποτα. Ούτε καν 200 ευρώ το μήνα από 240.000 ευρώ επιταγών.

Δεν συμφωνούμε με το διασυρμό οποιουδήποτε, κάποια στιγμή τον νιώσαμε ή θα τον νιώσουμε όλοι μας, δικαίως ή αδίκως. Όμως, με τα όλα όσα έχουν λάβει χώρα και με τη μετέπειτα (προκλητική) σαφή άρνηση να καταβάλλει ο ίδιος ούτε ένα ευρώ, με όλη την υπομονή και ψυχραιμία που έχουμε επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια, δεν μπορούμε να διαβάζουμε προκλητικά κείμενα περί «ασυλίας», περί μείζονος σφάλματος να εκδώσει εφημερίδα χωρίς επιχειρηματικές «πλάτες» (προφανώς, αφού τις πλάτες αυτές τις παρείχαν άλλες εταιρίες και άλλοι εργαζόμενοι που έχασαν τη δουλειά τους) και περί βραβείου Γκίνες. Ας υπάρχει τουλάχιστον ένα μέτρο, αν όχι για τους μη ψύχραιμους, τουλάχιστον γι’ αυτούς τουλάχιστον που έχουν επιδείξει εξίσου προκλητική ανοχή απέναντι σε ανθρώπους που (καλά κάνουν και) αισθάνονται ασφαλείς υπό τη στέγη δυνατών media.

Τάσος Βογιατζής / Νίκος Χατζόπουλος
Ένωση Εκτυπωτικών Επιχειρήσεων / Εκδόσεις Οξύ»