Νέα σελίδα για τη «Μonde»

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Περικλής Δηµητρολόπουλος

16250390

Το τέλος εποχής για τη «Μonde» γράφτηκε στα τέλη Ιουνίου του 2010. Επειτα από µια πολύωρη συνεδρίαση και µε µόλις µία ψήφο διαφορά, το εποπτικό συµβούλιο της εταιρείας αποφάσισε να εµπιστευθεί την τύχη της ιστορικής εφηµερίδας των συντακτών στη σοσιαλιστική τρόικα, γνωστής µε τα αρχικά ΒΝΡ.

Αν και όχι τόσο εύκολα όσο αναµενόταν, το εποπτικό συµβούλιο συντάχθηκε τελικά µε την απόφαση των συντακτών οι οποίοι την περασµένη Παρασκευή είχαν ταχθεί σε συντριπτικό ποσοστό υπέρ της προσφοράς των Πιερ Μπερζέ, Ξαβιέ Νιέλ και Ματιέ Πιγκάς. Την επιλογή αυτή είχε στηρίξει και ο διευθυντής της εφηµερίδας Ερίκ Φοτορινό. Οπως είπε στους συντάκτες, το θέµα ήταν σε ποιους έπρεπε να δοθούν τα κλειδιά της εφηµερίδας «χωρίς να πουλήσουµε τη δηµοσιογραφική µας ανεξαρτησία». Στη χθεσινή συνεδρίαση, υπέρ της προσφοράς της τρόικας ΒΝΡ, όπως είναι γνωστή από τα αρχικά των επιθέτων των τριών επιχειρηµατιών, ψήφισαν έντεκα από τα είκοσι µέλη του εποπτικού συµβουλίου. Στην αρχή της συνεδρίασης, ο Κλοντ Πεντριέλ, ο οποίος είναι µέλος του συµβουλίου και είχε καταθέσει µια προσφορά µαζί µε την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Οrange και τον ισπανικό εκδοτικό όµιλο Ρrisa, ανακοίνωσε ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του. Στην ψηφοφορία που ακολούθησε, η τρόικα που ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είχε χαρακτηρίσει αστεία, πήρε τις εννέα ψήφους των εκπροσώπων των εργαζοµένων και των συντακτών µαζί µε τις δύο ψήφους του προέδρου του συµβουλίου Λουί Σβάιτζερ. Η µία από αυτές τις δύο ψήφους τού είχε παραχωρηθεί από τον Κλοντ Πεντριέλ µετά την απόσυρση της προσφοράς του.

Χρέος 120 εκατ. ευρώ

Από χθες και για πρώτη φορά από το 1951, οι συντάκτες της εφηµερίδας δεν διαθέτουν την πλειοψηφία των µετοχών. Το µέλλον της ιστορικής εφηµερίδας, η οποία πνίγεται από χρέος ύψους 120 εκατοµµυρίων ευρώ και χρειάζεται επειγόντως χρήµατα για να αποφύγει τη χρεοκοπία, βρίσκεται στα χέρια µιας µάλλον ετερόκλητης οµάδας επιχειρηµατιών, συνεκτικός κρίκος των οποίων είναι κυρίως η σχέση τους µε το Σοσιαλιστικό Κόµµα. Ο 80χρονος Πιερ Μπερζέ ήταν ο σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν και οικονοµική ψυχή της αυτοκρατορίας στον χώρο της υψηλής µόδας που έχτισε ο διάσηµος µόδιστρος. Ο Ξαβιέ Νιέλ, 42 ετών, έκανε περιουσία από το Διαδίκτυο ξεκινώντας από ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχοµένου, ενώ σήµερα είναι ιδιοκτήτης της εταιρείας πρόσβασης παροχής στο Ιnternet. Ο τρίτος της παρέας είναι ο Ματιέ Πιγκάς, τραπεζίτης, επικεφαλής στην Ευρώπη του επενδυτικού κολοσσού Lazard.

Ηττα για τον πρόεδρο

Ο Νικολά Σαρκοζί θα προτιµούσε την άλλη τριάδα και είχε εκφράσει ευθαρσώς την άποψή του στον διευθυντή της εφηµερίδας. Την περασµένη Παρασκευή οι συντάκτες ψήφισαν ακριβώς το αντίθετο. Η «Μonde» δεν βγάζει πρόεδρο στη Γαλλία.
Αλλά χωρίς την υποστήριξή της, η νίκη για οποιονδήποτε υποψήφιο γίνεται ακόµη πιο δύσκολη υπόθεση.

Σύµβολο ανεξαρτησίας από το πρώτο φύλλο

Η «ΜΟΝDΕ» ιδρύθηκε την εποχή που το Παρίσι γιόρταζε ακόµη την απελευθέρωση από τη ναζιστική κατοχή και το µεγαλύτερο µέρος του γαλλικού Τύπου είχε απαξιωθεί εξαιτίας της συνεργασίας µε το καθεστώς του Βισί και τους κατακτητές. Ο στρατηγός Ντε Γκωλ ήθελε µια εφηµερίδα που θα αντιπροσώπευε τη µεταπολεµική Γαλλία, ένα υπόδειγµα πνευµατικής ανεξαρτησίας στο παγκόσµιο περιβάλλον που αναδυόταν µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο. Ακόµη και το όνοµα της εφηµερίδας, «Ο Κόσµος», υπογράµµιζε αυτή τη φιλοδοξία. Το εγχείρηµα πέτυχε χάρη στον ιδρυτή της και πρώτο της διευθυντή Ιµπέρ Μπεβ - Μερί. Με βάση το τρίπτυχο της ηθικής, οικονοµικής και πολιτικής ανεξαρτησίας, η «Μonde» απέκτησε τεράστια επιρροή στο εσωτερικό της Γαλλίας και έγινε σηµείο αναφοράς στον διεθνή Τύπο.
Οπως σηµειώνουν οι «Τimes», τα κύρια άρθρα της εφηµερίδας σχεδόν καθορίζουν τις απόψεις που θα ακουστούν το βράδυ στην τηλεόραση, σε βαθµό αδιανόητο για τις άλλες ευρωπαϊκές εφηµερίδες. Μια εξήγηση γι’ αυτό το γεγονός βρίσκεται στη Δυτική Οχθη του Παρισιού. Εκεί ζει και κινείται η ελίτ – πολιτική, οικονοµική και δηµοσιογραφική – της γαλλικής πρωτεύουσας και σχεδόν όλα τα µέλη της γνωρίζονται µεταξύ τους από τα φοιτητικά τους χρόνια. Αυτή η ελίτ διαµορφώνει τη Γαλλία και η «Μonde» διαµορφώνει αυτή την ελίτ ως βαρόµετρο της πολιτικής ορθότητας. Για πολλούς στη Γαλλία η «Μonde» είναι θεσµός ο οποίος δεν έπρεπε καν να υποκύψει στον πειρασµό της φωτογραφίας στην πρώτη σελίδα, όπως έκανε για πρώτη φορά η διεύθυνση της εφηµερίδας το 2005 στην προσπάθειά της να προσελκύσει νέους αναγνώστες.