Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται. Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.
To προφητικό αυτό κείμενο έγραψε ο συνάδελφος Γιώργος Τσιούνης, όταν πήρε σύνταξη, πριν από 25 χρόνια. Και τήρησε το λόγο του, μέχρι σήμερα το πρωί που "έφυγε" νικημένος από τον καρκίνο στα 80 του χρόνια.
Ο Γιώργος Τσιούνης γεννήθηκε το 1933 στην Καλλιθέα, σπούδασε στην Πάντειο Πολιτικές Επιστήμες και το μεγάλο ταξίδι του στη δημοσιογραφία άρχισε με όχημα την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» το καλοκαίρι του 1950.
Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες της επαρχίας, της Αθήνας και της Κύπρου. Από το 1975 ως τη συνταξιοδότηση του το 1988 εργάστηκε στην "Ελευθεροτυπία" σε διάφορα πόστα. Επίσης για 20 χρόνια διετέλεσε συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της ΕΡΤ-2.
Μετά τη συνταξιοδότηση του μετοίκησε στη Νέα Κίο Αργολίδας, όπου ίδρυσε με φίλους του, τον σταθμό «Ράδιο Νέα Κίος», που για αρκετά χρόνια αποτέλεσε μια ανεξάρτητη δυναμική φωνή για την περιοχή.
"Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες. Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δηοσιογραφία θα προτιμούσα. Σας αγαπώ όλες και όλους.Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.Γιώργος Ν. Τσιούνης" έγραφε εν είδει αυτοβιογραφίας στην ιστοσελίδα του.
Οι φίλοι σου στην "Ε" σου εύχονται "Καλό ταξίδι" Γιώργο.
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιο σας. Υβριστικά και διαφημιστικά μηνύματα ΔΕΝ γίνονται δεκτά